Romuald Gutt

ur. 6 lutego 1888 w Warszawie, zm.3 września 1974 w Warszawie

Mozart modernizmu Romuald Gutt – Nagroda Honorowa SARP 1966 „Wie pan? Zawsze jak podejmuję zadanie zastanawiam się, jak je zdemonumentalizować” „Słowa: „Póki dąży – błądzi człowiek” (Goethe) uważam za bezwzględną prawdę, która zmusza do stałego wyszukiwania i korygowania błędów. Te właśnie zasady poszukiwań, aż do osiągnięcia zamierzonego celu – bezinteresowne oddanie dla tej sztuki – pragnąłbym przekazać młodszym kolegom.” Romuald Gutt Przyznając Romualdowi Guttowi pierwszą Nagrodą Honorową SARP, kapituła uhonorowała człowieka, który przez kilkadziesiąt lat należał do grona najlepszych polskich architektów. Uczestniczył w przemianach architektury pierwszej połowy XX wieku, ale pozostał w zgodzie ze swoimi ideałami. W uzasadnieniu przyznania nagrody można przeczytać, że jego dzieła, proste i celowe, wyrażają humanistyczne treści zadań architektonicznych oraz troskę o wartości środowiska przyrodniczego. Trudno było o wybór, który wzbudziłby mniej kontrowersji i więcej uznania. Gutt urodził się w 1888 roku. Kształcił się w Szwajcarii, gdzie (w Zurychu) ukończył szkołę średnią, a następnie (w Szkole Technicznej w Winterthur) studia architektoniczne.

Polski architekt modernistyczny, wykładowca akademicki, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Politechniki Warszawskiej. Wykształcenie zdobył w Szwajcarii. We wczesnym okresie twórczości pozostawał pod wpływem „stylu dworkowego”. W latach 20. XX wieku skłonił się ku modernizmowi. Uważał, że architektura powinna być funkcjonalna, użyteczna i harmonijnie wkomponowana w otoczenie. Większość jego realizacji powstała na terenie rodzinnej Warszawy. Budował szkoły i inne budynki użyteczności publicznej, domy, wille i dwory oraz obiekty sportowe. W 1926 roku zdobył I nagrodę w konkursie na projekt Szkoły Nauk Politycznych przy ul Wawelskiej. Zaprojektował Warszawską Szkołę Pielęgniarstwa na Koszykowej, Zespół Szkół Państwowych Żeńskich na Górnośląskiej, Dom Oficerski na Koszykowej (1931), kolonie domów jednorodzinnych na Żoliborzu (ul. Czarnieckiego i Plac Słoneczny), dom własny przy ul Hoene-Wrońskiego (1928). Wraz z Józefem Jankowskim zaprojektował gmach biurowy Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych przy ul Książęcej (1931). Spośród warszawskich realizacji do najciekawszych należy awangardowa willa z 1936, pokryta żółtym klinkierem. To jeden z najlepszych w Polsce przykładów modernizmu w architekturze willowej.